Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

ΜΠΑΜΠΑ ! …… ΥΠΟΜΟΝΗ !


football-academies.gr
Του Τάκη Γιαννόπουλου
















Ευτυχώς έφυγε ο Σεπτέμβρης! Ο πιο αγχωτικός μήνας! Ο μήνας της ένταξης, ο μήνας της προσαρμογής, της επιλογής, της καθιέρωσης, αλλά κυρίως …της γκρίνιας!
Γονείς και παιδιά, αναρωτιούνται από την πρώτη κιόλας μέρα, θα έχουμε καλή ομάδα? Θα είμαι βασικός τώρα που έφυγαν οι … τάδε? Θα έρθουν καινούργια παιδιά? θα είναι καλοί? Ψήλωσα? Πάχυνα? Και στο τέλος η ερωτοαπάντηση του μπαμπά και του παιδιού … θα παίξω φέτος? Αν δεν παίξω … έφυγα!
Ο Οκτώβριος βέβαια, είναι ο μήνας των απαντήσεων στα παραπάνω προβλήματα, άρα, ένας εξίσου δύσκολος μήνας, άρα ποτέ δεν … ησυχάζουμε!
Τις απαντήσεις στα ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ερωτήματα των παιδιών, καλούνται να τα δώσουν, ο προπονητής τους και ο υπεύθυνος των Ακαδημιών και όχι ο μπαμπάς και η μαμά!
Οι γονείς φυσικά, οφείλουν να προστατεύουν το παιδί τους, να το συμβουλεύουν και από την πολύ μικρή τους ηλικία, να αρχίσουν να τους παρέχουν τα σωστά εφόδια, για να αναπτύξουν με τέτοιο τρόπο, τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ προσωπικότητα, ώστε να μπορούν αργότερα , να ανταπεξέλθουν, στην οποιαδήποτε τυχόν απόρριψη, είτε αυτή είναι ποδοσφαιρική, ερωτική ή αργότερα επαγγελματική.
Στην προκειμένη περίπτωση, θα ασχοληθούμε λίγο με την ποδοσφαιρική απόρριψη, η οποία κατά την άποψή μου, επηρεάζει περισσότερο τους γονείς, παρά το παιδί.
Βέβαια, τον κάθε γονιό τον επηρεάζει διαφορετικά, διότι η ΜΑΝΑ, μόλις δει το παιδί της, με δάκρυα στα μάτια, θα γίνει … πύραυλος και θα πάρει ο διάολος, πρώτα το σύζυγο και μετά τον προπονητή!
Ειδικά εάν δεν έχει και μυρωδιά από μπάλα, φαντάζομαι το σύζυγο, με το … κεφάλι κάτω και η … κυρά-Μαρία να τον αρχίζει : ¨τι τόθελες το κολοποδόσφαιρο? Να΄τα τώρα!¨, ¨ θα πάθει τίποτα το παιδί  και θα σε σκοτώσω κακομοίρη!¨ ή  ¨κάτσε να πάω να πω 2 λογάκια σ΄ αυτόν τον … πως τον λένε … τον προπονητή και θα στον φτιάξω εγώ!¨ , ¨τέρμα η μπάλα  … από αύριο … κιθάρα !!¨ και …. Ταύλα ο μπαμπάς!
Εάν βέβαια η μαμά έχει και άποψη, π.χ. να γνωρίζει τι έχει η μπάλα μέσα και όταν την πάρει στα χέρια της, δεν θα την περάσει για κουμπαρά ψάχνοντας να βρει την τρύπα, τότε ο … μπαμπάς , ξανά παραμερίζεται, ξαναπύραυλος η μαμά … και ποιος είδε το θεό και δεν φοβήθηκε!
Απευθυνόμενη λοιπόν στο σύζυγο : ¨ εσύ δεν μπορείς να μιλήσεις?¨ , ¨ παίζουν καλύτεροι από τον δικό μας?¨ τηλέφωνο λοιπόν στον υπεύθυνο κι΄ αρχίζει η μουρμούρα.
Η μουρμούρα βέβαια της μαμάς με άποψη, δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν του μπαμπά με άποψη.
Από την πρώτη λοιπόν εβδομάδα, που αρχίζει ο προπονητής να επιλέγει μέσα από τις προπονήσεις και τα διπλά, ποια παιδιά θα απαρτίζουν την πρώτη και την δεύτερη ομάδα, συγχρόνως αρχίζουν οι γκρίνιες και τα παράπονα  γονιών και παιδιών.
Όλοι θεωρούμε ότι ο κανακάρης μας, έχει κάποια καλά στοιχεία, που ίσως κάποιο άλλο παιδί δεν τα έχει, αλλά και να τα έχει, εμείς θα επιμένουμε ότι τα έχει δεν τα έχει, ο δικός μας πρέπει να παίξει!
Τα παιδιά είναι παιδιά και είναι φυσιολογικό και να χαίρονται και να στενοχωριούνται. Τα φορτώνουμε από τα 7 τους χρόνια, με ένα σωρό σκοτούρες, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι σταλιά – σταλιά, τους αφαιρούμε την ανεμελιά του παιχνιδιού και την χαρά που αυτό τους δίνει!
Υπεύθυνοι είμαστε εμείς και κανείς άλλος! Οι απαιτήσεις της κοινωνίας είναι τεράστιες και οι περισσότεροι είμαστε απροετοίμαστοι για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε το ίδιο καλά, σε όλα τα προβλήματα που μας παρουσιάζονται.
Ένα από αυτά και ίσως το σημαντικότερο, είναι η προσπάθειά μας για το ¨χτίσιμο¨ ενός δυνατού χαρακτήρα και μιας προσωπικότητας με αρχές, που θα βοηθήσουν το παιδί, κυρίως στην επικίνδυνη ηλικία των 13 – 16 ετών, να μπορούν να ανταποκριθούν σωστά, ώριμα και με τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ άποψη, σε όποιες δυσκολίες τους παρουσιαστούν.
Η υποστήριξη η δική μας ως γονείς, νομίζω ότι πρέπει να είναι διακριτική και να λειτουργούμε ως ¨ πυροσβέστες¨ των καταστάσεων και όχι ως ¨ εμπρηστές¨ των προβλημάτων!
Δεν είναι δυνατόν από την πρώτη κιόλας μέρα προπόνησης, παιδιά και γονείς, να βγάζουν αποφάσεις και συμπεράσματα για την 11άδα ή για το ποια παιδιά θα είναι στην πρώτη ή στην δεύτερη ή στην τρίτη ομάδα. Και οι προπονητές γιατί υπάρχουν, μήπως για να παίξουν το ρόλο της γλάστρας ?
Δυστυχώς, κάθε μέρα στο σπίτι, ακούω τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΝΩΡΙΜΑ παιδιά, στην ηλικία των 14 ετών, από την πρώτη μέρα των προπονήσεων, να ¨φαντάζονται¨ την 11άδα του πρωταθλήματος και όταν τους επιμένω ότι κάνουν λάθος, με ρωτούν συνεχώς γιατί και γιατί!
Και το γιατί, φαίνεται καθημερινά μέσα στο γήπεδο! Εκεί είναι ο αγωνιστικός καθρέφτης του κάθε παιδιού.
Ευτυχώς ΟΛΑ τα παιδιά, σε ΟΛΕΣ τις Ακαδημίες, προσπαθούν να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό και γι΄ αυτό δουλεύουν ΟΛΑ, με υπομονή και επιμονή.
Σίγουρα κάποια θα δυσαρεστηθούν, γιατί δεν είναι πρώτη επιλογή, ωραία!! Και αυτό τι σημαίνει? Ότι χάθηκε η υποτροφία στο Χάρβαρντ ? ή ότι ο τάδε … τάχα μου, ¨καραγκιόζης¨ προπονητής, του στέρησε την μεταγραφή στη μπαρτσελόνα?
Εδώ τα ανώριμα παιδιά των 13 – 16 ετών, ΘΕΛΟΥΝ την ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ του μπαμπά, που θα τους πει : ¨ υπομονή , μην κάνεις έτσι, πρώτη μέρα ή πρώτη βδομάδα ή και πρώτος μήνας είναι, ακόμα σας μαθαίνει ο προπονητής, έχουν έρθει καινούργια παιδιά, πρέπει να τα δει, ο χρηστάκης ψήλωσε, ο κωστάκης πάχυνε, τα κόκαλα μεγαλώνουνε, η μέση μουδιάζει, τα γόνατα το ίδιο, θα αλλάξουν πολλά πράγματα και θα αλλάζουν συνεχώς σε πολύ σύντομο χρόνο και εσύ αγόρι μου, οφείλεις να δουλεύεις συνεχώς, για να είσαι έτοιμος  και όταν σου ζητηθεί, να δείξεις την αξία σου!¨
Αυτά πρέπει να πει ο ΜΠΑΜΠΑΣ και όχι με το πρώτο δάκρυ του παιδιού, ¨ παίρνω το παιδί και φεύγω! ¨ ή  ¨παίζουν τα άμπαλα¨ και ο δικός μου η … ¨παιχτούρα¨ είναι απ΄ έξω!
Όταν λοιπόν υπάρχει η σωστή ΥΠΟΔΟΜΗ στην οικογένεια, αυτά θεωρούνται πταίσματα και η ΥΠΟΜΟΝΗ στο τέλος, θα δικαιώσει τη μια ή και τις δυο πλευρές.
Ο σκοπός βέβαια, είναι να περνάει καλά το παιδί και αν το παιδί, συνεχίζει δικαίως ή αδίκως να είναι στενοχωρημένο, η λύση δεν είναι άλλη φυσικά, από την διακοπή της συνεργασίας.
Θέλω να πιστεύω, ότι ως προπονητής, δεν ήμουν ποτέ η αιτία, που ¨χάθηκε¨ κάποιο ταλέντο. Το να έρθει σε δύσκολη θέση και να είναι απογοητευμένο ένα παιδί, ΝΑΙ, βρέθηκα σε αυτή τη θέση και μέσα από έναν ¨ υγιεί¨ διάλογο, κατάφερα να αποσπάσω πολύ πιο θετικά πράγματα από ότι φανταζόμουν.
Βεβαίως υπάρχει και η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ των περιπτώσεων κάποιων  … γονέων, όπου … ΔΕΝ ΠΙΠΤΕΙ ΛΟΓΟΣ !
Εκεί ως προπονητής , σηκώνεις τα χέρια ψηλά, μεταφέρεις το θέμα στον υπεύθυνο της Ακαδημίας και … και ότι ήθελε προκύψει!
Επειδή λοιπόν τα παιδιά μας, εμείς τα κάνουμε παραπονιάρικα και για να προλαβαίνουμε όσο το δυνατόν γίνεται, τυχόν παραπάνω προβληματάκια, πρέπει η πρώτη συνάντηση των υπευθύνων με τους γονείς, να γίνεται το πρώτο 15 ενθήμερο της έναρξης των προπονήσεων, όπου θα πρέπει να τεθούν εξ αρχής επί τάπητος, όχι μόνο τα παραπάνω, αλλά και πολλά άλλα ¨ θεματάκια ¨, που κατά την προσωπική μου άποψη, είναι πολύ πιο σοβαρά από το να παίζει ή να μην παίζει το παιδί.
Όπως π.χ. το σχολείο, τα τατουάζ, ακόμα και τα σκουλαρίκια! Θεωρώ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ, παιδιά 13 και 14 χρονών, να πηγαίνουν για προπόνηση με 2 κιλά ζελέ στο κεφάλι και τα σκουλαρίκια να αστράφτουν! Πως με είπαν κάποιοι? Οπισθοδρομικό? Εάν σε 3 με 4 χρονάκια, κάποιο ¨ αγοράκι¨ κάνει μόδα τη … φούστα και ακολουθήσει αυτή τη μόδα το δικό σας ή το δικό μου αγοράκι, τότε αντί για τα γήπεδα θα συναντιόμαστε σε κάποια σχολή … μπαλέτου!
Πείτε με παλαιών αρχών ή όπως αλλιώς επιθυμείτε, αλλά είμαι κάθετα αντίθετος με αυτές τις νεόφερτες ¨αμερικανιές¨, οι οποίες το μόνο που κάνουν , είναι να αποπροσανατολίζουν τα παιδιά, από αυτό που πραγματικά θέλουν να κάνουν.
Όταν το παιδί έρχεται στο γήπεδο για προπόνηση, 2 ώρες που θα βρίσκεται εκεί, πρέπει να σκέφτεται και να πράττει, ΜΟΝΟ αυτά που του λέει ο προπονητής του και τίποτε άλλο!, όταν είναι σπίτι και διαβάζει και για όσο θα διαβάζει, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο!, όταν θα βγει βόλτα ή θα πάει σε κάποιο πάρτι, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το χαίρεται και να το γλεντάει με την ψυχή του!
Όταν τα παιδιά μας, μας δείχνουν τέτοια σημάδια ωριμότητας, όλα θα είναι μέλι – γάλα, αλλά δυστυχώς, η δική μας συμπεριφορά είναι αυτή που δεν βοηθάει το παιδί να ωριμάσει!
Είναι λάθος να παίρνεις το μέρος του παιδιού, όταν στο τέλος της προπόνησης βγαίνει ¨ κατσουφιασμένο¨ επειδή το έβαλε με τη δεύτερη ομάδα, επίσης είναι λάθος, όταν μπροστά στο παιδί χαρακτηρίζεις τον προπονητή του ΑΣΧΕΤΟ και μα..κάκα! πως θα σεβαστεί αυτό το παιδί τον άνθρωπο που το γυμνάζει ? και δεν γυμνάζει ΜΟΝΟ το ΔΙΚΟ ΣΟΥ παιδί, γυμνάζει άλλα 25 ή 35 παιδιά που μπορεί να έχουν το ίδιο ή και μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά κάνουν αυτό που ΕΣΥ δεν μπορείς ή δεν θέλεις να κάνεις, ΥΠΟΜΟΝΗ!
Πήγες ρε … γονιέ σε αυτόν τον άνθρωπο, πριν τον χαρακτηρίσεις … ποικιλοτρόπως, να του εκφράσεις το πρόβλημά σου? Ναι! Θα μου πει κάποιος, πήγα! Αλλά ξανά τα ίδια! Πολύ ωραία , απαντώ εγώ. Τι κάθεσαι τότε και δεν φεύγεις? Να ησυχάσει ο ένας να ησυχάσει και ο άλλος!
Μήπως δεν διαχειρίζεσαι σωστά το παιδί σου? Έχεις σκεφτεί μήπως, ότι το παιδί σου, εκμεταλλεύεται πανέξυπνα την αδυναμία που του έχεις και σε … εκθέτει?
Στις Ακαδημίες των Π.Α.Ε, πόσοι από εσάς κ. κύριοι γονείς, τολμήσατε να εκφράσετε άποψη? Κανείς! Γιατί αμέσως θα σας πούνε … γεια σας ! μήπως εκεί νομίζετε ότι τα παιδιά δεν προβληματίζονται ή δεν στενοχωριούνται? Απλά, εκεί δεν υπάρχουν ¨μεσοβέζικες¨ λύσεις, αντέχεις, κάθεσαι, ΔΕΝ αντέχεις, φεύγεις!
Και έχουν φύγει ή έχουν διώξει αρκετά παιδιά από τις Π.Α.Ε, πολλά εκ των οποίων απ΄όσο γνωρίζω, στις Ακαδημίες που έχουν βρει στέγη, είναι ΑΡΚΕΤΑ ικανοποιημένα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τα οποία οι γονείς τους, τα έχουν καταντήσει ¨γυρολόγους¨, πηγαίνοντας τα από σωματείο σε σωματείο, μέχρι να βρεθεί επιτέλους το σωματείο αυτό, που θα υπογράψει ¨συμβόλαιο¨ με το μπαμπά, ότι ο μικρός κάθε εβδομάδα θα είναι στην 11άδα! Ναι! Υπάρχουν και αυτοί!
Κάνε λοιπόν ΥΠΟΜΟΝΗ  ΜΠΑΜΠΑ, βγάλε τις παρωπίδες από τα μάτια, προσπάθησε να κάνεις έναν ειλικρινή και υγιέστατο διάλογο με τον προπονητή, αφού πρώτα έχεις κάνει την αυτοκριτική σου και την προσπάθεια να καταλάβεις, τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ που έχει το παιδί σου, τις οποίες μέσα από την προπόνηση, με ΔΟΥΛΕΙΑ και ΥΠΟΜΟΝΗ, σίγουρα θα αναπτύξει!

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Διαβάστε όλοι οι γονείς πως βλέπει το θέμα της ακαδημίας της η Γιουβέντους. Αξίζει να αφιέρωσε 10 λεπτά από τον χρόνο σας. Σκοπός είναι να μάθουν τα παιδιά να έχουν σεβασμό προς όλους. Η νίκη λίγη σημασία έχει σε αυτές τις ηλικίες.

Τρία χρόνια μετά την έναρξη της συνεργασίας με τα Εκπαδευτήρια Κωστέα-Γείτονα, η Γιουβέντους έχει κάνει την Ελλάδα βάση των Ακαδημιών της εκτός Ιταλίας και ο υπεύθυνος της Christian Miccono μιλάει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το πώς βλέπει η Γιουβέντους τους μικρούς ποδοσφαιριστές. O Christian Miccono, επί χρόνια προπονητής στα τμήματα υποδομής της Μεγάλης Κυρίας στο Τορίνο, είναι εδώ και τρία χρόνια ο καθοδηγητής των Ακαδημιών των Μπιανκονέρι στην Ελλάδα και μεταφέρει μέσα από την συνέντευξη του σε τι σημείο βρίσκεται η συνεργασία των δύο πλευρών και πού ακριβώς στοχεύουν.


- Η συμφωνία της Γιουβέντους με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα άρχισε πριν τρία χρόνια και τώρα είναι πιο... ισχυρή από ποτέ. Ικανοποιημένες και οι δύο πλευρές δηλαδή.
«Ναι, απόλυτα ικανοποιημένοι. Υπάρχει αρμονία, ξέρουμε τι θέλουμε και οι δύο πλευρές, υπάρχουν τα σχολεία εδώ στα οποία δίνουμε μεγάλη σημασία, οι εγκαταστάσεις είναι υπέροχες, υπάρχει ησυχία καθώς είναι σε κατάλληλο σημείο. Οι γονείς μπορούν να έρχονται και να παρακολουθούν τη δουλειά που κάνουμε απολαμβάνοντας τον καφέ τους, όλα είναι μια χαρά και γι' αυτό η συνεργασία της Γιουβέντους με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα είναι πιο ισχυρή από ποτέ. Θέλω να τονίσω ότι είναι μια πολύ σημαντική συνεργασία καθώς η Γιουβέντους δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο αλλά είναι συνολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το να συνεργαζόμαστε με ένα τόσο σημαντικό σχολείο είναι η κατάλληλη βάση για εμάς ώστε να καταφέρουμε να προσφέρουμε στα παιδιά ακριβώς αυτό που θέλουμε. Ποδόσφαιρο αλλά και σωστές αξίες για τη ζωή τους. Θα το χαρακτηρίσω style Juventus, αυτή η περίφημη φράση, για να γίνω πιο κατανοητός. Υπάρχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στη Γιούβε και αυτό θέλουμε να διδάξουμε.
Όταν αρχίσαμε, πριν τρία χρόνια, θέσαμε κάποιους στόχους και δουλεύοντας μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια με 60 παιδιά και αυτή τη στιγμή είμαστε μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες της Γιουβέντους με 200 παιδιά τα οποία εκτιμούν αυτό που κάνουμε για αυτά ξεκινώντας από το τεχνικό κομμάτι και συνεχίζοντας με μαθήματα για το μάνατζμεντ, την οργάνωση, την επικοινωνία, ένα πλήρες πακέτο. Μεγαλώνουμε χρόνο με το χρόνο».


- Η Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την ανάληψη της προεδρίας της από τον Αντρέα Ανιέλι, τον Μάιο του 2010, δείχνει μεγαλύτερη διάθεση να δουλέψει και να στηρίξει τα τμήματα υποδομής. Ποιοι οι λόγοι;
«Δυστυχώς είναι λίγες οι ομάδες που πραγματικά δουλεύουν με πιτσιρικάδες εκπαιδεύοντας τους, δίνοντας τους τα κατάλληλα εφόδια, δίνοντας τους την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Είναι λίγες οι ομάδες που δείχνουν διάθεση να ετοιμάσουν οι ίδιες τους ποδοσφαιριστές για το μέλλον. Η Γιουβέντους είναι μία από αυτές τις λίγες ομάδες και το κάνει για διάφορους λόγους. Πριν δύο-τρεις μέρες η διοίκηση Ανιέλι παρουσίασε ένα τεράστιο πλάνο για τη δημιουργία μιας... πολιτείας κοντά στο Juventus Stadium και έτσι οι Ακαδημίες θα πάρουν όλες τις νυν εγκαταστάσεις στο Vinovo για να εξαπλωθούν και να μεγαλώσουν ακόμα περισσόρερο. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σε όλη την Ευρώπη πλέον δεν αρκεί να δημιουργήσεις απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά μια ολόκληρη εταιρία. Μια εταιρία που θα αποφέρει χρήματα, μια εταιρία στην οποία θα επενδύεις σωστά τα λεφτά σου, μια εταιρία που θα πρέπει να έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο. Στην Ιταλία, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Νομίζω πως όσες ομάδες καταφέρουν να το πετύχουν αυτό θα έχουν μεγάλο πλεονέκτημα, σε πολλούς τομείς, έναντι των άλλων. Σε δύο, τρία, πέντε χρόνια... Είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν όπου το πλάνο των ομάδων ήταν απλά να αγοράσουν παίκτες. Τώρα θα πρέπει να μπορούν να τους δημιουργούν κιόλας, να τους παράγουν οι ίδιες. Μου αρέσει να αναφέρομαι στην ανάγκη δημιουργίας εταιρίας γιατί έτσι όπως είναι η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη αυτό θα αποτελεί μονόδρομο σε λίγα χρόνια για όλους. Η Γιουβέντους, με την οικογένεια Ανιέλι, μπορεί να σπρώξει όσα λεφτά μπορούμε να σκεφτούμε αλλά θα πρέπει να μάθει ως σύλλογος να δημιουργεί και δικούς της παίκτες. Γι' αυτό δουλεύει ως σύλλογος πάρα πολύ πλέον πάνω σε αυτή την κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιο εύκολο για μια ομάδα να καταφέρνει να έχει και ισορροπία στα οικονομικά της τώρα που θα εφαρμοστεί το Financial Fair Play. Πέραν αυτών, όταν ανοίγει ένας νέος κύκλος επιτυχιών για μια μεγάλη ομάδα, είναι πολύ σημαντικό να έχεις δημιουργήσει παίκτες και όχι απλά να έχεις αγοράσει 11 και να τους βάζεις μέσα στο γήπεδο. Ο πρόεδρος Ανιέλι, ο Μαρότα και ο Κόντε είναι σε κοινή γραμμή και έχουν θέσει ξεκάθαρους στόχους προς αυτή την κατεύθυνση. Φυσικά είναι ουτοπία να πιστέψουμε ότι θα έχουμε 11 ή 18 παίκτες από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα αλλά ένα μεγάλο ποσοστό θα πρέπει να είναι παίκτες που έχει δημιουργήσει η Γιουβέντους».

- Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έγινε αυτό το θαύμα του Euro 2004, δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση στο ποδόσφαιρο μας. Προς το χειρότερο πάνε τα πράγματα και γενικά οι Έλληνες δεν έχουμε, πλέον, σε καμία υπόληψη τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, το ποδόσφαιρο μας. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τη Γιουβέντους στην απόφαση να δημιουργήσει ακαδημίες εδώ;
«Καταρχάς οι Έλληνες λατρεύουν το ποδόσφαιρο και παθιάζονται όπως και οι Ιταλοί. Από εκεί και πέρα, πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα γίνεται λάθος στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ποδοσφαιριστές από μικρή ηλικία. Στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να δημιουργήσουν ποδοσφαιριστές. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η Γιουβέντους ήρθε στην Ελλάδα για να δείξει στους ελληνικούς συλλόγους τι κάνουν λάθος.
Η Γιουβέντους ήρθε εδώ για να μεγαλώσει τις ακαδημίες της και για να μεταφέρει τις δικές της αξίες σε μικρά παιδιά. Είναι μια δύσκολη περίοδος οικονομικά και αυτό επηρεάζει και το ποδόσφαιρο. Η Γιουβέντους είναι εδώ για να μάθει στα μικρά παιδιά πώς να αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο σε αυτή την ηλικία».


- Σαν ένα όμορφο άθλημα, δηλαδή.
«Ακριβώς. Έχουμε ψυχολόγους για τους πιτσιρικάδες, τους μαθαίνουμε να έχουν σεβασμό στον αντίπαλο, σεβασμό στους κανόνες, σεβασμό στο ποδόσφαιρο. Δε γίνεται σε ένα παιδί 8 ετών να προσπαθείς να του μάθεις ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η νίκη. Σε ακαδημίες άλλων ομάδων -δε θέλω να πω ονόματα- η νίκη αποτελεί αυτοσκοπό από τόσο μικρές ηλικίες. Σε εμάς όχι. Σε εμάς πρώτα μετράει ο σεβασμός και μετά όλα τα άλλα. Όσο μεγαλώνουν οι ηλικίες αυτό μπορεί να αλλάξει. Σίγουρα στα 16-17 χρόνια θα είσαι πιο ανταγωνιστικός, στην πρώτη ομάδα θα είσαι σίγουρα αλλά για μένα είναι αδιανόητο αυτό να ισχύει από την ηλικία των 8 ετών».

- Στην Ελλάδα έχουμε δει διάφορα τρελά, πάντως, ακόμη και σε αγώνες πιτσιρικάδων.
«Και στην Ιταλία έχουν γίνει διάφορα. Πριν έρθω στην Αθήνα για να αναλάβω την καθοδήγηση αυτού του project ήμουν στο Τορίνο και δούλευα στις ακαδημίες της Γιουβέντους εκεί. Δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν άκουγα μια φορά σε ένα ματς των μικρών τους γονείς στις εξέδρες να βρίζουν τον διαιτητή, να κατηγορούν τον αντίπαλο, ακόμη και να προτρέπει ένας τον γιο του να σπάσει το πόδι του αντιπάλου του!
Είναι τραγικό να υπάρχει αυτή η νοοτροπία γιατί καταστρέφουν τα παιδιά από μικρά. Ξέρεις, σε κάθε αγώνα που δίνουμε υπάρχουν κάμερες που καταγράφουν το ματς και την επόμενη μέρα το δείχνουμε στα παιδιά και τους μιλάμε για κάποια πράγματα. Μια φορά, στην Ιταλία, ζήτησα οι κάμερες να κοιτάζουν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα προς τις εξέδρες. Την επόμενη μέρα δεν μίλησα στους πιτσιρικάδες αλλά κάλεσα τους γονείς τους. Τους έβαλα το DVD και τους είπα "αυτά είναι τα μάτια των παιδιών σας. Αυτό έβλεπαν σε όλο τον αγώνα. Νομίζετε πως θα είναι υπερήφανοι για αυτό; Εσείς είστε;". Αυτό θέλουμε να αποφύγουμε στην Ελλάδα. Θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά αυτών των ηλικιών ότι το σημαντικό δεν είναι η νίκη αλλά το μάθημα που θα πάρουν και ο σεβασμός».

- Σεβασμός απέναντι σε όλους;
«Σεβασμός στον αντίπαλο γιατί χωρίς αντίπαλο δεν μπορείς να παίξεις. Δε γίνεται κανένα ματς μόνο με μία ομάδα. Σεβασμός στον διαιτητή, σεβασμός στους κανόνες που υπάρχουν. Είναι πολύ σημαντικό να αλλάξει η νοοτροπία που υπάρχει και να καταλάβουν όλοι, γονείς και παιδιά, ότι δε θα κριθεί η ζωή τους και το αν θα είναι επιτυχημένοι από το αν θα βάλουν ένα γκολ περισσότερο ή λιγότερο. ΟΚ, μπορεί να χάσουμε ένα ματς. Μπορεί ο αντίπαλος να βάλει ένα γκολ περισσότερο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο μικρός είναι αποτυχημένος; Ότι δεν έχει ταλέντο;».

- Ο κάθε γονιός, πάντως, πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο...
«Αυτό συμβαίνει παντού. Προσωπικά μιλάω πάντα με τους γονείς των παιδιών που έχουμε στις ακαδημίες της Γιουβέντους στην Ελλάδα και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί καταλαβαίνουν τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε με τους μικρούς και μας στηρίζουν. Έχουμε μια άψογη συνεργασία. Θέλουμε αυτά τα παιδιά να κατανοήσουν τι είναι το βασικό σε αυτή την ηλικία, παίρνοντας παράλληλα και τις σωστές ποδοσφαιρικές βάσεις. Αν υπάρξει ένας, δύο, πέντε ή οκτώ παιδιά που θα δείξουν ότι έχουν τόσο ταλέντο ώστε από εδώ να τους στείλω στο Τορίνο για να ενταχθούν στη Γιουβέντους τότε θα είναι το κερασάκι στην τούρτα. Δεν ήρθαμε όμως εδώ με αυτοσκοπό να βρούμε τον επόμενο Ντελ Πιέρο. Μακάρι να βρεθεί αλλά ακόμη κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, οι γονείς ξέρουν από όσα έχουμε συζητήσει ότι τα παιδιά τους θα κερδίσουν πολλά».

- Οι μικροί εδώ θέλουν να γίνουν Ντελ Πιέρο; Ή έχουν κι άλλα είδωλα πλέον;
«Για τον Άλεξ υπάρχει λατρεία, είναι λογικό. Από εκεί και πέρα, όμως, συνήθως επηρεάζονται από τις θέσεις που παίζουν. Οι τερματοφύλακες λατρεύουν τον Μπουφόν, οι μέσοι προσπαθούν να κάνουν ότι ο Πίρλο, οι περισσότεροι μιλάνε συνεχώς για τον Βιντάλ και λένε συνέχεια για το πάθος του, την αποφασιστικότητα του, το γεγονός ότι βοηθάει πολύ την ομάδα επειδή δεν τα παρατάει ποτέ. Τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν περισσότερα από όσα πιστεύουμε οι μεγάλοι. Δεν παρασύρονται μόνο από μία περίτεχνη ενέργεια αλλά και από το πάθος του Κιελίνι, για παράδειγμα».

- Βοηθάει το όλο εγχείρημα και το γεγονός ότι η Γιουβέντους που το 2006 ήταν για όλους το «μαύρο πρόβατο» του calcio τώρα αλλάζει το προφίλ της προς το καλύτερο;
«Βοηθάει αλλά η Γιουβέντους είναι πάντα Γιουβέντους είτε στα πάνω της είτε στα κάτω της. Καλύτερα να μη μιλήσουμε τώρα για το Calciopoli γιατί δε θα μας φτάσουν ούτε έξι ώρες! Το γεγονός ότι μέσα σε πέντε-έξι χρόνια από εκείνη την καταστροφή σε όλα τα επίπεδα η Γιούβε έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα με ιδιόκτητο γήπεδο και επέστρεψε τόσο γρήγορα στην κορυφή δείχνει και τη δυναμική της».

- Και έτσι κερδίζει και νέους οπαδούς.
«Όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην Ελλάδα. Αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν θα δω στον δρόμο, εδώ στην Αθήνα, ένα μικρό παιδάκι με τους γονείς του και φοράει φανέλα του Μαρκίζιο ή του Βιντάλ».

- Στο Τορίνο τι λένε για τη δουλειά που γίνεται εδώ, στα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα;
«Υπάρχει συνεχής επαφή, ενημερώνουμε λεπτομερώς για το πώς πάνε τα πράγματα και φαντάζομαι το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είναι η βάση της Γιουβέντους στις ακαδημίες της εκτός Ιταλίας λέει πολλά. Άνοιξαν ακαδημίες και σε γειτονικές χώρες, θα ανοίξουν κι άλλες αλλά πάντα η βάση θα είναι εδώ. Η Ελλάδα. Γιατί η Γιουβέντους πιστεύει στην Ελλάδα».

- Τόσο πολύ;
«100%! Η Ελλάδα έχει πολύ ταλέντο και θα προσπαθήσουμε να το εκμεταλλευτούμε με έναν τρόπο που είμαστε σίγουροι ότι δεν το εκμεταλλεύτηκε ποτέ κανείς».

- Αυτό κάνει και ο Αντόνιο Κόντε με την ομάδα. Τι άνθρωπος είναι ο Κόντε;
«Δεν τον ξέρω τόσο καλά σε προσωπικό επίπεδο αλλά είναι Juventino vero! Αυτό τα λέει όλα. Ο Κόντε ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει Γιουβέντους και είναι ένας πραγματικός ηγέτης. Ήρθε στη Γιούβε την κατάλληλη στιγμή, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή. Έκανε τρομερή δουλειά ψυχολογικά, τακτικά, σε όλους τους τομείς. Έχει ένα τρομερό δέσιμο με τους τιφόζι γιατί είναι κι αυτός οπαδός και έχει δημιουργήσει μια πραγματική ομάδα. Με όποιον παίκτη της πρώτης ομάδας κι αν μιλήσεις, από το μεγαλύτερο αστέρι μέχρι τον πιο άπειρο, σε διαβεβαιώνω ότι θα σου πει πως είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για τον προπονητή του. Μετά από κάθε αγώνα, φαντάζομαι θα το έχουν προσέξει πολλοί, στη συνέντευξη Τύπου ο Κόντε δεν έχει φωνή για να μιλήσει. Είναι προπονητής αλλά με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να παραμένει ποδοσφαιριστής. Οι παίκτες ιδρώνουν τη φανέλα, ο Κόντε χάνει τη φωνή του. Είναι όλοι μαζί σαν μια γροθιά».

- Μέχρι να φτάσουν στο Τορίνο για να δουλέψουν με τον Κόντε, πάντως, οι Ελληνες πιτσιρικάδες έχουν δουλειά εδώ. Αν μπορούσες να απευθυνθείς σε όλους τους Ελληνες γονείς, τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;
«Η Γιουβέντους, όπως είπα και προηγουμένως, τα τελευταία χρόνια αλλάζει, έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο για το μέλλον, ξέρει τι θέλει να πετύχει και θα το πετύχει. Η συνεργασία μας με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα είναι πιο ισχυρή από ποτέ και όσοι γονείς μας εμπιστεύονται ήδη στο Juventus Soccer Schools έχουν καταλάβει τι προσφέρουμε στα παιδιά τους. Όποιοι μας εμπιστευτούν από εδώ και πέρα θα το καταλάβουν επίσης. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τέλειοι αλλά ξέρουμε και πώς να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Το σημαντικό για τα μικρά παιδιά δεν είναι να μάθουν μόνο πώς να παίζουν ποδόσφαιρο. Το σημαντικό, πέρα από αυτό, είναι να μάθουν τον σεβασμό, να μάθουν πώς να ωριμάζουν, να μάθουν πώς να μεγαλώσουν, να μάθουν πώς να εκμεταλλεύονται το ταλέντο τους. Η Γιουβέντους δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο πλέον και όσοι μας έχουν εμπιστευθεί ήδη το έχουν καταλάβει. Μέσα σε τρία χρόνια ο αριθμός των παιδιών στις ακαδημίες μας στην Ελλάδα έχει μεγαλώσει σχεδόν τέσσερις φορές. Από 60 παιδιά φτάσαμε πλέον στα 200. Ελπίζουμε να μας εμπιστευθούν κι άλλοι και δε θα το μετανιώσουν ποτέ».


Μια νίκη και μια ήττα για τα τμήματα της Ακαδημία μας σήμερα.

Νίκη για το τμήμα Μίνι της Γαλατινής με αντίπαλο τον Μακεδονικό Κοζάνης με σκορ 8-0, πολύ καλή εμφάνιση από τους μικρούς ποδοσφαιριστές της Ακαδημίας μας.

Την ήττα γνώρισε το τμήμα Τζούνιορ της Γαλατινής με αντίπαλο τον Αστέρα Κοζάνης με σκορ 3-2, παρά την ήττα η ομάδα μας έκανε πολύ καλή εμφάνιση και θα μπορούσε να πάρει κάτι από τον αγώνα αυτό.

Μίνι: Μακεδονικός Κοζάνης-Γαλατινή 0-8
Τζούνιορ: Αστέρας Κοζάνης-Γαλατινή 3-2

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Αγώνες Τζούνιορ και Μίνι αύριο Σάββατο.

Αύριο το πρωί τα τμήματα της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου Γαλατινής (Τζούνιορ και Μίνι) θα αγωνιστούν στο γήπεδο Βατερού τα Τζούνιορ στις 11:15 και στο γήπεδο της ΕΠΣ Κοζάνης (προς Άργιλο) τα Μίνι στις 11:45. 

Το παιχνίδι του Προπαιδικού που ήταν προγραμματισμένο να γίνει στο γήπεδο της Σιάτιστας δεν θα διεξαχθεί λόγω μη συμμετοχής της ομάδας της Αγίας Παρασκευής.

Ώρα αναχώρησεις 09:45 από την Γαλατινή (συνάντηση στη στάση).